W utworze "Malarze" poeta przedstawia dwóch portrecistów, których kariera rozwija się różnie.Jan żyje w luksusach, cieszy się powodzeniem i uznaniem. Drugi z malarzy, Piotr, cierpi nędzę i niedostatek. Skąd ta różnica? Nasuwa się przypuszczenie, że z pewnością odpowiada za nią posiadanie lub brak talentu. Nic bardziej mylnego.Gdzież tkwi rozwiązanie zagadki? Okazuje się że w ludzkiej, jakże sprzecznej naturze. Piotr malował świetnie, lecz w malowanych portretach odzwierciedlał prawdziwe oblicza ludzi. Jan z kolei, choć malował gorzej, upiększał portretowanych, spełniał ich marzenia o własnej doskonałości, zaspakajał próżność.
Okazuje się, że ludzie nie chcą oglądać swoich prawdziwych wizerunków, wolą portrety nieprawdziwe, ale piękne w swoim odczuciu. Pragną żyć złudzeniami co do własnej osoby. Aby obnażyć ten brzydki zakamarek człowieczej duszy, poeta posłużył się historią dwóch malarzy, co nobilituje opisywaną przypadłość. Jest w tym utworze ukryta jeszcze jedna prawda o regułach tego świata: na próżności innych można się dorobić.
Jaki morał można wysnuć z przedstawionej opowieści? Niezbyt budujący. Od praw moralnych, kanonów piękna, sztuki i innych wartości ważniejsze okazują się ludzka pycha i pieniądze.
A Ty, u którego portrecisty zamówiłbyś obraz?
Treść bajki "Malarze": http://pl.wikisource.org/wiki/Malarze
Źródło: http://www.allposters.pl/-sp/La-Reproduction-Interdite-c-1937-plakaty_i6427441_.htm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz