Tropem Ignacego Krasickiego

Wielką indywidualnością literatury polskiego oświecenia jest Ignacy Krasicki. Ten poeta, prozaik, publicysta to  wyjątkowo wnikliwy obserwator ówczesnych postaw rodaków. Doceniając możliwość literackiej oceny rzeczywistości, napisał liczne utwory o charakterze moralizatorskim. Szczególne miejsce wśród nich zajmują bajki. To utwory niewielkich rozmiarów, w których bohaterami są najczęściej zwierzęta reprezentujące odpowiednie typy ludzkich zachowań. W prostych historiach dotyczących wielu z nas zawierał pouczający morał wprost wypowiedziany lub domyślny.Często tworzył pod wpływem chwili, sypiąc na poczekaniu trafnymi spostrzeżeniami na temat ludzkich postaw. Stąd słusznie nazywany jest "Księciem Poetów". Jako stały bywalec słynnych "obiadów czwartkowych" organizowanych przez ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego, potrafił w zwięzłej literackiej formie oddać sedno ludzkich przewinień wobec bliźnich. Czynił to w sposób żartobliwy, lekki, bez nadęcia, aczkolwiek dosadny i konsekwentny. Zgodnie z formułą oświeceniowego dydaktyzmu uczył poprzez zabawę. Stosował ironię polegającą na  sprzeczności między sensem świadomie nadanym wypowiedzi, a jej dosłownym znaczeniem.Ten zabieg literacki znalazł licznych odbiorców i naśladowców.

Życiorys I. Krasickiego: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Krasicki